Χαλβάς από... αλεύρι!
Υπάρχει ο χαλβάς του "μπακάλη", υπάρχει ο χαλβάς από σιμιγδάλι, αλλά υπάρχει και ο χαλβάς από αλεύρι. Ο χαλβάς του "μπακάλη" είναι τα παραλληλόγραμμα μπαστούνια, κομμάτια των οποίων αγοράζουμε την Καθαρή Δευτέρα. Ο χαλβάς από σιμιγδάλι είναι αυτός που φτιάχνουμε στο σπίτι μας ή που μας προσφέρουν ως επιδόρπιο στις ταβέρνες, επάξιος συνοδός της ρακής! Ο χαλβάς από αλεύρι είναι αυτός που δοκιμάσαμε για πρώτη φορά στο 5ο Φεστιβάλ Κρητικής Κουζίνας.
Μας τον πρόσφεραν οι κυρίες Κωστούλα Λιναρδάκη και τη Νικολέτα Δερμιτζάκη από τον Πολιτιστικό Σύλλογο Μαρωνιάς Σητείας "Ο Παντελής". Αν και ξέρουμε ότι οι Σητειακές είναι πολύ νοικοκυρές, δοκιμάσαμε με επιφύλαξη. Χαλβάς από αλεύρι! Δεν το είχαμε ξανακούσει... Όμως, είχαμε άδικο: Η γεύση που γνώρισε ο ουρανίσκος μας ήταν ανέλπιστα καλή!
Όπως μας εξήγησαν οι υπεύθυνες του παλαιινού γλυκού, τα παλιά τα χρόνια που να γύρευαν οι άνθρωποι σιμιγδάλια και πολυτέλειες. Έφτιαχναν, λοιπόν, χαλβά με αλεύρι. Καβούρντιζαν αλεύρι -αντί σιμιγδάλι- στο λάδι, πρόσθεταν το σιρόπι και σχημάτιζαν το γλυκάκι τους με κουτάλι. Εξού και ο "Κουταλίτης παλαιινός χαλβάς με αλεύρι". Όσο το μείγμα είναι ακόμα ζεστό, η νοικοκυρά το κουταλιάζει και αραδιάζει χαλβαδάκια σε σχήμα μικρού μελομακάρονου σε ένα πιάτο!
Η ονομασία του χαλβά φαίνεται να προέρχεται από την αραβική ρίζα حلوى ή hulw (χαλβά) που σημαίνει γλυκό. Δεν είναι γνωστό πότε ακριβώς ήρθε στην Ελλάδα, πιθανολογείται ότι πέρασε στην ελληνική κουζίνα προς το τέλος του 12ου αιώνα. Ωστόσο, διαδόθηκε ευρέως μετά την καταστροφή της Σμύρνης και την ανταλλαγή των πληθυσμών. Υπήρξαν αρκετοί Μικρασιάτες πρόσφυγες που έφτιαχναν και πουλούσαν χαλβά για να εξασφαλίσουν τα προς το ζην...