Εκτύπωση αυτής της σελίδας

Απίστευτο: Ανέστησαν το Στράτο!

Ο Στράτος, ο σκύλος σύμβολο του Ηρακλείου, "έφυγε" το Μάιο του 2016. Όμως, τον Ιανουάριο του 2017, όχι μόνο αναστήθηκε, αλλά και βούτηξε για να πιάσει το σταυρό! Το πιο ωραίο απ' όλα; Ο Στράτος βούτηξε στα παγωμένα νερά του Ηρακλείου μαζί με τους υπόλοιπους διεκδικητές του σταυρού, στο πλαίσιο μιας τελετής αγιασμού των υδάτων που είχε... αναβληθεί, λόγω ψύχους!

Διαβάσαμε την "είδηση" και δεν ξέραμε αν πρέπει να κλάψουμε ή να γελάσουμε. Ο Στράτος αναστήθηκε στο βωμό των κλικ! Και η "είδηση" αναπαράχθηκε από σειρά ιστοσελίδων...

Ποια είναι η αλήθεια;

Οι φωτογραφίες με τις οποίες "ντύθηκε" το υποτιθέμενο ρεπορτάζ είχαν τραβηχτεί τον Ιανουάριο του 2014. Τότε, όντως, ο Στράτος μας είχε βουτήξει για να πιάσει το σταυρό, μετά από πολλά χρόνια που το σκεφτόταν. Τον θυμόμαστε στις περισσότερες τελετές αγιασμού των 11 χρόνων της ζωής του, ανακατεμένο με το πλήθος, στο προσκήνιο, στο παρασκήνιο, μπροστά και πίσω από τα φλας.

Σε όλες τις σημαντικές στιγμές της πόλης ο Στράτος ήταν παρόν: Στις μαθητικές πορείες, στα συλληλητήρια των εργαζόμενων, στις παρελάσεις, στις τελετές υποδοχής των νέων ετών στη Λότζια, στις τελετές αγιασμού των υδάτων, στις περιφορές της τίμιας κάρας του Αγίου Τίτου. Ο Στράτος για το Ηράκλειο ήταν ένας σκύλος σύμβολο, όπως ήταν ο Λουκάνικος για την Αθήνα...

Ο Στράτος ήταν φοβερός. Ήταν θρήσκος, αλλά και επαναστάτης. Ήταν τολμηρός, αλλά και λιχούδης. Ήταν αυτά και άλλα πολλά ο πιο διάσημος σκύλος του Ηρακλείου. Δεν ήταν όμως... μάγος! Ούτε και Λάζαρος! Κάπως, έτσι, δε μπόρεσε φέτος να... αναστηθεί! Ούτε για το χατήρι αυτών που μετράνε μόνο κλικ, ούτε για το χατήρι το δικό μας που τον αγαπούσαμε...  

Κάπως έτσι η αλήθεια παραμένει μια και μοναδική. Όπως μια και μοναδική ήταν η φορά που ο Στράτος είχε βουτήξει στο λιμάνι του Ηρακλείου για να πιάσει το σταυρό. Και η μέρα αυτή ήταν η 6η Ιανουαρίου του 2014.  

Ποιος ήταν ο Στράτος;

Ο Στράτος, ήταν χοντρούλης, φιλικός και καλόβολος. Κυκλοφορούσε στα Λιοντάρια, στην πλατεία Δασκαλογιάννη και στη 1866. Ήταν γνώριμος των θαμώνων όλων των μαγαζιών της αγοράς. Σπανίως αρνιόταν τα μεζεδάκια που τον κερνούσαμε...

Ο Στράτος "έφυγε" το Μάιο του 2016, σε ηλικία 11 ετών. Έπασχε από διαβήτη και οι φίλοι του είχαν βγάλει μέχρι και ανακοίνωση στις εφημερίδες, με την οποία ενημέρωναν τους Ηρακλειώτες ότι δεν έπρεπε πια να ταϊζουν το αγαπημένο τους αδέσποτο. Όμως, η ειδική διατροφή, το πρόγραμμα νοσηλείας, αλλά και η τεράστια κινητοποίηση που είχε γίνει για τη σωτηρία του δεν έφερε το επιθυμητό αποτέλεσμα. Ο Στράτος "έφυγε" το Μάιο του 2016 σε ηλικία 11 ετών. Στράτο, μας λείπεις...

Οι τελευταίες μέρες...

Η φιλόζωη Άμυ Ανδριανάκη, η οποία φιλοξενούσε τον Στράτο στο σπίτι της, βοηθώντας τον να αναρρώσει, είχε ανακοινώσει στο facebook την είδηση του θανάτου του, αναφέροντας: "Έσβησε άλλο ένα αδέσποτο αστέρι στο Ηράκλειο. Έζησε έντονα, κυνήγησε γάτες, έκανε φίλους, ίσως έκανε κι εχθρούς, έτρεξε σε πορείες, γάβγισε, διαδέχτηκε τον υπέρτατο Αποστόλη στο "θρόνο" του κέντρου, ξάπλωσε σε όλα τα καταστήματα στην αγορά, έφαγε από όλα τα φιλόζωα χέρια του Ηρακλείου κι όχι μόνο, και τα τελευταία χρόνια έσερνε το βαρύ του σώμα με δυσκολία από κτήριο σε κτήριο κι από πλατεία σε πλατεία στο κέντρο του Ηρακλείου, πάντα φιλικός με όλους και δεχτικός σε όλα τα χάδια.

Η λατρεία του για κάθε λιχουδιά τού κόστισε όμως. Ταλαιπωρήθηκε αρκετά λόγω βάρους και το σάκχαρο του έδωσε το τελειωτικό χτύπημα, με βλάβες στο πάγκρεας και αφυδάτωση. Ο Στράτος μας, αυτός ο γλυκός γίγαντας, δεν είχε άλλη όρεξη να ζήσει και είναι το χειρότερο συναίσθημα να βλέπεις τον άλλον να εγκαταλείπει ενώ προσπαθείς να τον βοηθήσεις. Είχε κουραστεί, αποφάσισε ότι έζησε αρκετά και δεν προσπάθησε καθόλου για παραπάνω.

Θέλω να πιστεύω ότι έκανα ό,τι μπορούσα γι’ αυτόν, ακόμα κι αν με έδιωχνε με ό,τι δυνάμεις του είχαν απομείνει. Ήθελε να πεθάνει ήρεμος, αυτό ήθελε. Εγώ δεν το σεβάστηκα, όμως - τον πίεζα για τα φάρμακά του, τον πίεζα για να πιει νερό, του έβαλα ορό. Πέρασε όμως το δικό του. Μάζεψε ό,τι δυνάμεις μπόρεσε και έκοψε το σωληνάριο του ορού με τα δόντια του και λίγα λεπτά αργότερα έφυγε όπως ήθελε, ήσυχος κι αδέσμευτος".

Φωτογραφίες: Στέφανος Ραπάνης – Image Photo Services

www.voltarakia.gr

 

Gallery