Σας τηλεφωνεί κάποιος και σας λέει να μεταβείτε στο χωριό του για να σας δώσει δουλειά; Να πάτε... Εκτός κι αν... Εκτός και αν σας ζητήσει να αγοράσετε κάτι και να του το κρατάτε... Σ' αυτήν την περίπτωση κάνετε επί τόπου μεταβολή και γυρίζετε στο σπίτι σας γιατί και μεροκάματο δε θα βγάλετε και από την τσέπη σας θα βάλετε...

Συνήθως δε δημοσιεύουμε τέτοια θέματα, καθώς ο χαρακτήρας του site μας είναι διαφορετικός... Όμως ο παθών είναι φίλος της ιστοσελίδας μας και μας το είπε καθαρά: Πρέπει να δημοσιοποιήσουμε το γεγονός, ώστε ο κόσμος να είναι υποψιασμένος και να μην την πατήσει, όπως την πάτησε ο ίδιος με τον αδερφό του...

Κάπως έτσι άρχισαν όλα...

Ο φίλος μας είναι επαγγελματίας παροχής υπηρεσιών στο Ηράκλειο. Εργάζεται μαζί με τα αδέρφια του και δέχεται μια κλήση από έναν υποψήφιο "πελάτη". Ο πελάτης τον καλεί σε ορεινό χωριό του Νομού Ρεθύμνου για δουλειά. Κανονίζουν ημέρα και ώρα. Λίγο πριν την αναχώρηση του φίλου μας από το Ηράκλειο, ο "πελάτης" καλεί και πάλι. Του ζητά να κάνει μια στάση κατά τη διαδρομή και να αγοράσει δύο ποικιλίες και τέσσερις γυρόπιτες από κάποιο σουβλατζίδικο.

Υποτίθεται πως είναι για μια φιλική του αναξιοπαθούσα οικογένεια και πως ο ίδιος θα πλήρωνε την αξία του φαγητού μόλις συναντιόντουσαν και του προσκόμιζαν την απόδειξη. Ο φίλος μας, που έχει πάρει μαζί του για το μεροκάματο και τον αδερφό του, σταματάει πράγματι στο σουβλατζίδικο και αγοράζει το φαγητό, αξίας 32 ευρώ.

Η δεύτερη παραγγελιά...

Κατά τη διαδρομή δέχεται νέα κλήση από τον "πελάτη", ο οποίος τον παρακαλεί να κάνει μια στάση ακόμα. Αυτή τη φορά σε ένα περίπτερο και να αγοράσει για την ίδια αναξιοπαθούσα οικογένεια τρία πακέτα τσιγάρα, φιλτράκια, χαρτάκια και ένα κουτάκι νες καφέ. Συμπτωματικά και δεύτερη παραγγελία κοστίζει επίσης 32 ευρώ, τα οποία πληρώνει ο αδερφός του φίλου μας...

Ο "πελάτης" τους έχει παραγγείλει να αφήσουν τα πράγματα σε ένα συγκεκριμένο σημείο της διαδρομής τους. Οι αναξιοπαθούντες είχαν, υποτίθεται, ειδοποιηθεί για να τα παραλάβουν από εκεί... Οι φίλοι μας, όμως, έπρεπε να βιαστούν και να συνεχίσουν το δρόμο τους, καθώς ο πελάτης δε μπορούσε να περιμένει...

Άφαντος ο μάγκας...

Τους είχε δώσει ραντεβού σε μια διασταύρωση για να τους οδηγήσει ο ίδιος από εκεί στο σπίτι του... Οι φίλοι μας έφτασαν στη διασταύρωση, αλλά ο πελάτης δε βρισκόταν εκεί... Περίμεναν, περίμεναν, αλλά εκείνος άφαντος. Τον καλούν πίσω στον αριθμό που τους έπαιρνε, αλλά το τηλέφωνο ήταν κλειστό... Και κλειστό έχει παραμείνει μέχρι και σήμερα...

Οι φίλοι μας έχασαν το μεροκάματό τους, τη βενζίνη τους, το χρόνο τους να τρέχουν στα βουνά, έβαλαν και 64 ευρώ από την τσέπη τους. Αντιμετωπίζουν το πάθημά τους με γενναιοψυχία: "Τι να πούμε; Αν πεινούσαν οι άνθρωποι χαλάλι τους. Από εδώ και μπρος όμως θα είμαστε πολύ προσεκτικοί. Αν πηγαίνοντας για δουλειά μας ζητήσει κάποιος να του κρατάμε κάτι από το περίπτερο, η δουλειά ακυρώνεται με τη μία"...

www.voltarakia.gr